Wróć Z ŻYCIA TULIGŁÓW Miejscowość Tuligłowy - warunki geograficzne
Miejscowość Tuligłowy - warunki geograficzne PDF Drukuj Email
Wtorek, 29 Grudzień 2009 12:40

Tuligłowy to  wieś  sołecka  położona  na  styku  Kotliny Sandomierskiej i subregionu zwanego Pogórzem Karpackim, a mówiąc ściślej w jego części noszącej nazwę Pogórze Przemysko - Dynowskie.
Obszar jest zróżnicowany pod względem rzeźby terenu. Część północna ma charakter wyraźnie falisty. Przeważają stoki słabe i średnie o wysokości względnej od 100- 200 metrów. Południowa część jest silnie urzeźbiona, przecinana głębokimi jarami.  Wzniesienia  zbudowane  są  w  przeważającej  części  ze skał lessowych, najwyższe z  nich  zwane  „Górą Borusz" ma wysokość 339 m n.p.m.
Bogactwem tego obszaru jest klimat. Tuligłowy posiadają w miarę czyste, wolne od chemicznych zanieczyszczeń powietrze i należą do cieplejszych regionów Pogórza Przemysko - Dynowskiego.

W części  południowej  znaczną część obszaru stanowią lasy położone na glebach bielicowych wytwarzane z lessu zwykłego lub gliny ciężkiej o dobrych stosunkach wodnych. W drzewostanach mieszanych przeważają takie drzewa jak: grab, modrzew, brzoza, buk, jodła, świerk. Pozostała roślinność reprezentowana jest przez paprocie, skrzyp leśny i maliny. W tuligłowskich lasach licznie reprezentowane są grzyby. Nie tylko wytrawni grzybiarze, ale i turyści wędrujący po leśnych drużkach mogą natknąć się na maślaka zwyczajnego, podgrzybka brunatnego, borowika szlachetnego, koźlarza babkę, koźlarza czerwonego, opieńka miodowego. Osobliwością tych lasów jest występowanie niezwykle rzadkich gatunków grzybów, będących w Polsce pod ścisłą  ochroną, takich jak: żagiew okółkowa zwaną wśród miejscowej ludności jako „baraniocha" oraz szyszkowiec łuskowaty. Okoliczne lasy stały się ostoją jelenia, dzika, zająca, lisa, kuny leśnej, sarny, sowy.

Przez Tuligłowy przepływa potok o tej samej nazwie co miejscowość i łączy się z Łęgiem Rokietnickim w Rokietnicy.
Środkową i północną część  wsi stanowią grunty orne wytworzone w większości na glebach lekkich, głównie czarnoziem deluwialny na którym uprawia się buraki pastewne, kapustę, owies, pszenicę ozimą, koniczynę czerwoną.

Tuligłowy to miejscowość o charakterze rolniczym, dominują tu tradycyjne kierunki gospodarki rolnej. Działają tu też  instytucje użyteczności publicznej. Jest to szkoła podstawowa,    oddana   do   użytku   w 1996 roku, w której uczy się około 60 uczniów. Po II wojnie światowej w okolicy Tuligłów odkryto złoża gazu ziemnego, a w latach 70-tych powstało jedyne w gminie przedsiębiorstwo państwowe - kopalnia gazu. Od tego czasu wieś zaczęła się prężnie rozwijać. Z jej pejzażu zaczęły znikać stare domostwa, a powstały piękne, nowe domy. Mieszkańcy też znaleźli zatrudnienie w tutejszej kopalni.

Na terenie wsi działają małe warsztaty rzemieślnicze, świadczące usługi w zakresie obróbki drewna, kowalstwa. Sklep wielobranżowy oraz prywatna piekarnia zaspokajają mieszkańców w zakresie dostępu do artykułów codziennego użytku.
Wzniesiony w 1770 r. kościół jest dziś najcenniejszym zabytkiem tej miejscowości. Znajduje się w nim cudowny obraz Matki Boskiej Niepokalanego Poczęcia koronowany w 1909 r. według tradycji pochodzący z zamku kudernickiego na Podolu. Obrazowi zawdzięczają Tuligłowy powstanie Sanktuarium Maryjnego.     

 
Wróć Z ŻYCIA TULIGŁÓW Miejscowość Tuligłowy - warunki geograficzne