Historia Barw Narodowych

Barwy biała i czerwona po raz pierwszy, nieoficjalnie, zostały uznane za barwy narodowe w pierwszą rocznicę uchwalnia pierwszej polskiej konstytucji - 3 maja 1792 roku. Manifestujący w ten dzień byli przepasani biało-czerwonymi szarfami, kolory nawiązywały do herbu Królestwa Polskiego - Białego Orła na czerwonym tle.

Oficjalnie, po raz pierwszy, kolory biały i czerwony uznane zostały za barwy narodowe Uchwałą Sejmu z 7 lutego 1831 roku, w której czytamy:

Izba Senatorska i Izba Poselska po wysłuchaniu Wniosków Komisji Sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni się łączyć Polacy, postanowiły i stanowią:

Artykuł 1. Kokardę Narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym.

Artykuł 2. Wszyscy Polacy, a mianowicie Wojsko Polskie te kolory nosić mają w miejscu gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były.

Kolejne regulacje prawne dotyczące barw Rzeczypospolitej Polskiej to m.in Ustawa z dnia 1 sierpnia 1919 roku "O godle i barwach Rzeczypospolitej Polskiej", Ustawa z dnia 31 stycznia 1980 "O barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych" oraz Ustawa z dnia 20 lutego 2004 "O zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej".